“สารจากนักรบ” ร้อยตรี ธนาวุธ เวชสงเคราะห์
390 กทม. 26 ส.ค.-“สารจากนักรบ” บทความนี้อาจจะยาวสักหน่อยนะครับ กระผม ร้อยตรี ธนาวุธ เวชสงเคราะห์ ผู้บังคับหมวดปืนเล็ก กองร้อยอาวุธเบา กองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 16 นักเรียนเตรียมทหาร รุ่นที่ 61 และนักเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า รุ่นที่ 72 สมัยผมเป็นนักเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ผมเคยได้รับฟังคำสอนมากมายสมัยเป็นนักเรียนแต่ตอนนั้นผมเองได้แค่ฟังแต่ก็ยังไม่เคยเข้าใจ จนวันนึงที่ผมต้องพาลูกน้องตบเท้าเข้าสนามรบทำให้ผมนั้นได้เข้าใจอะไรหลายอย่างอย่างลึกซึ้ง ผมได้เข้าใจความหมายของคำว่า “เสียสละ” ซึ่งมีค่ามากกว่าคำว่า “หน้าที่” เมื่อเราต้องไปเผชิญความเหนื่อยยากลำบากหรือภัยอันตราย ที่ทั้งรู้ว่าอาจจะเกิดการสูญเสียหรือทุพพลภาพ เราสามารถตัดสินใจได้ว่าเราจะไปหรือไม่ไป เราสามารถละทิ้งหน้าที่ได้ด้วยการหนีหรือถอยหลังกลับแต่เมื่อเราตัดสินใจที่จะไปนั่นคือ “เสียสละ” คำว่า “กล้าหาญ” คือการตัดสินใจไม่ใช่ผลการปฏิบัติ เพราะเมื่อประเมินสถานการณ์แล้วรู้ว่าเรากำลังจะไปตายหรือสูญเสียแต่เราก็ยังคงจะไปไม่ว่าผลการปฏิบัติจะเป็นอย่างไร ตอนนั้นคุณคือคนที่กล้าหาญ ความอุ่นใจเกิดขึ้นเมื่อในสนามรบไม่มีเราคนเดียวแต่มีกำลังพล นายสิบ น้องพลทหาร ที่อยู่เคียงข้างดังนั้นเราต้องรักเขาเหมือนที่เรารักชีวิตตัวเอง เราเป็นผู้นำในตำแหน่งได้แต่ลูกน้องจะตามหรือไม่ตามเรานั้นมันอยู่ที่ “ความเชื่อมั่น” ดังนั้นความเป็นผู้นำมีความหมายและจิตวิญญาณที่ลึกซึ้ง เหมือนที่พี่บุ๊คบอก (ร้อยตรี เกียรติวงศ์ สถาวร) ที่ได้ปฏิบัติหน้าที่จนได้สูญเสียขาจากการเหยียบกับระเบิดเพื่อเจาะทางในการยึดพื้นที่บริเวณปราสาทตาควาย” ถ้าเราไม่เข้าลูกน้องก็ไม่ตามถ้าลูกน้องไม่ตามภารกิจก็ไม่สำเร็จ “แต่ความจริงแล้วแม้เราจะเข้าแต่ลูกน้องก็เลือกได้ที่จะไม่ตามเราแต่ที่ลูกน้องเขาตามเราเพราะเขาเชื่อมั่นในตัวของผู้นำ” เมื่อเราตัดสินใจตบเท้าออกจากบังเกอร์หรือที่มั่นหรือผ่านแนวลวดหนามฝ่ายเราออกไป เข้าในพื้นที่ของอริราชศัตรูเราได้ทำใจ และเตรียมตัวที่จะตายไปแล้ว 100% […]
